Zalig zakendoen in Spanje

Heeft het iets met 11-m (aanslagen in Madrid) te maken, was het louter toeval of is het de ingebakken aard van de Spanjaarden ? Het openbaar vervoer in Spanje bleek vorige week eens te meer een oergezellige bedoening. Waar in onze metrostellen, trams of forensentreinen amper oogcontact wordt gezocht (ten bewijze, al die smachtende posts in de Humo-rubriek “Uitlaat”), heb je in Spanje bij wijze van spreken genoeg aan een korte metrorit om vrienden voor het leven te maken. De Spanjaarden horen je eerst Spaans en vervolgens Nederlands spreken, waarna ze onmiddellijk toenadering zoeken. “¿De dónde eres ? ¿Alemania ?” The shame of it neem je er met de glimlach bij. En voorkomend dat die Spanjaarden zijn ! Sta je nét iets te lang met een hulpeloze blik over het metroplan gebogen, of daar snellen je al enkele Spanjolen onbaatzuchtig te hulp. ¿Necesitas ayuda? Ben je zwanger, stokoud of slecht te been ? Hoe vol de wagon ook is, de zittende mensenmassa veert terstond recht en je hebt je zitje maar voor het uitkiezen. En wat te denken van de onderstaande boodschap, toevallig aangetroffen tegen een winkelpui in Altea ? Vrij vertaald: We openen wanneer we aankomen, we sluiten wanneer we weggaan. Wanneer je aanwaait en we zijn er niet, dan kloppen onze bioritmes even niet. Dat noem ik nu eens zalig zakendoen. Alhoewel: zou die boodschap mutatis mutandis niet misstaan op onze banken en postkantoren ?