Ief the Chief

Een originele stelling zal het allicht niet zijn, maar een betrouwbare maatstaf voor het kwaliteitsniveau van een krant (of tijdschrift) zijn de huiscartoonists èn de dagelijkse strips die je in het periodiek verschijnsel aantreft. In de kroeg zou een wijsneus me nú al hebben onderbroken met de vraag: “Wat is kwaliteit ?” Gelukkig is dit geen kroeg en bovendien heb ik het even gehad met Heideggeriaanse vragen, nu ik deze week via Knack heb vernomen dat Heidegger een ordinaire vrouwenloper, dronkaard en Nazi-sympathisant was.

Terug naar de topic. De Britse Guardian heeft waanzinnig goede cartoonists in de personen van Steve Bell en Martin Rowson. The Guardian is, en dat zou zelfs Heidegger niet tegenspreken, een kwaliteitskrant. El País brengt dagelijks een aantal eigenzinnige viñetas, getekend Forges of Máximo, die vaak voor binnenlandse consumptie zijn bestemd maar waarvan de klasse gewoon afdruipt. El País is - en geen borrelfilosoof die anders zou durven te beweren - een kwaliteitskrant. In eigen land mogen we beslist niet mopperen over Zaza (De Standaard) of Zak (De Morgen) die zelfs internationaal geen mal figuur zouden slaan. Knack mag terecht pronken met de kunstzinnige maar af en toe behoorlijk duistere Gal, en Humo dist wekelijks Kamagurka en Jeroom op. Met alle respect voor de prettig gestoorde Kamagurka, maar Jeroom begint hem langzaam aan te overvleugelen, niet alleen grafisch maar ook inzake surreële humor. Soms zie je duidelijk waar Jeroom de mosterd heeft gehaald (Glen Baxter, Thomas the Tank Engine), wat niet hetzelfde als plagiaat is: het eindresultaat is vrijwel altijd hoogst origineel en ook onweerstaanbaar grappig (bijgaande afbeeldingen aanklikken voor grotere weergave).

Ook de dagelijkse strips, een oeroud fenomeen, vertellen ontluisterend véél over het lezerspubliek van een dagblad. Het Nieuwsblad, intussen verworden tot een smakeloos vodje, heeft Jommeke tot icoon verheven. En zweert Het Laatste Nieuws nog altijd bij Kiekeboe ? Nou moe. Dan is De Morgen toch meer mijn ding. Calvin & Hobbes, Sigmund en Non Sequitur op enkele vierkante centimeters samengeperst (toch maar aanklikken voor grotere weergave). En daaronder de laconieke mededeling: verantwoordelijke uitgever, Yves De Smet. Zou Yves in hoogsteigen persoon de cartoons voor zijn lijfblad uitkiezen en daarvoor alle aansprakelijkheid op zich nemen ? Mocht dat het geval zijn, het strekt hem tot eer. En was Yves lang geleden zelf niet de protagonist van een hilarisch stripreeksje “Ief the Chief” ? Van de hand van Nix, voor zover ik me kan herinneren, en ik heb er destijds smakelijk om kunnen lachen.

En dat is uiteindelijk de essentie van een goede cartoon of strip, op papier vaak ingesloten door binnen- en buitenlandse kommer en kwel: een korte maar bevrijdende glimlach. Of grimlach, maakt niet uit. Het is uiteindelijk de lach die telt.