Bert maakt het gezellig !

Weekendkranten: vuistdikke stapels papier. Een doolhof van bijlagen, vaak vergeven van lifestyle-gezwets en andere – akkoord, fraai vormgegeven - waste of space. De Morgen en De Standaard van het voorbije weekend: samen goed voor een slordige 130 pagina’s, magazines niet inbegrepen. Dat krijgt een modaal mens toch onmogelijk verhapstukt tegen zondagavond ! Of je moet Jürgen Verstrepen heten en een optrekje in Knokke hebben. Zie de post "Aan de Kust" en kijk ook eens naar de fraaie links (“Inspiratieplekken”) die Jürgen ons via zijn blog aanprijst. Duidelijk een badpakkenfetisjist, der Jürgen.

Maar ik had het over andere pulp. De weekendkranten van Pinksteren 2005. Uiteraard weer oeverloos veel gedram over B-H-V. In De Standaard werden drie faciliteitengemeenten doorgelicht (Kraainem, Linkebeek en Wemmel), en zoals het drenkelingencliché het wil, kwam drie keer dezelfde klacht bovendrijven: die Franstalige (maar ook anderstalige) inwijkelingen maken het Vlaamse verenigingsleven kapot ! Hoe die rakkers daarin slagen, zoekt u zelf maar uit in De Standaard. Ik gebruik dit striemende verwijt (kaakslag begint écht wel te vervelen, hoeveel kaak hebben al die flaminganten eigenlijk nog over, na al dat geplets ertegen ?) enkel als opstapje naar een ander artikel, in De Morgen dit keer. Waaruit blijkt dat je niet eens Frans- of anderstalig moet zijn om het verenigingsleven in een oervlaams gehuchtje naar de filistijnen te helpen.

Bert De Graeve, in het melige tijdperk der Schalkse Ruiters een poosje lang de Bekendste Snor van Vlaanderen, met een straatlengte voorsprong op Guy Mortier. Wekenlang hield hij de spanning erin. Zou hij komen ? Hij kwam. En vertrok onmiddellijk daarna naar Bekaert, waar ie méér flappen kon tappen. Intussen is Bert ook voorzitter van de Raad van Bestuur van het Brugse concertgebouw. Èn ingezetene van Wambeek, een onooglijk dorpje in de rook van Brussel waar ie zich enkele jaren geleden een riant optrekje aanschafte. Pal tegenover de parochiezaal, waar al sinds 1936 gouwdagen van het VNV en De Vlag, Chirofuiven, communiefeesten en andere festijnen hun beslag hebben gekregen. Met de bijbehorende gezellige herrie, dat spreekt. Bert vond het echter helemaal niet gezellig. Slag om slinger liet hij de lokale politie uitrukken om proces-verbaal wegens geluidshinder op te maken. Het hielp geen ene moer. Dat was echter buiten de rabiate onverzettelijkheid gerekend van Bert en eega (dochter van Maurice “Waar waart gij op vrijdagavond 10 augustus 1944?” De Wilde, vandaar misschien dat rabiate). Via juridische weg zijn ze er onlangs in geslaagd om het parochiezaaltje tot stiltegebied om te turnen. Zoveel verzuring, ze stonden er zelfs in Brugge (zie post: "Een beminnelijk man") van te kijken !

Het allermooiste krantenproza van het voorbije weekend kwam echter van de hand van Daan Stuyven, Antwerps popidool. Dat ie lekkere muziek maakt, wisten we al. Maar dat ie even heerlijk proza kan plegen, was een regelrechte openbaring. Lees hier zijn doortimmerde pleidooi pro Abba: “Het recht op suiker !”