Weekendsprokkels, eind mei 2005

Gisteren gehoord op Titaantjes (Radio 1): Phara de Aguirre die zichzelf een “bang wicht” noemt. Ga daar maar eens tegenaan staan. Van een outing gesproken. De Etarra van Canvas. De harde interviewtante voor wie Dedecker, Coveliers, De Gucht, Dewael en andere macho’s met bagger in de broek post plegen te vatten (een geluk dat geurentelevisie nog even op zich laat wachten). De Spaanse furie van de Reyerslaan die er een erezaak van maakt om per week minstens twee en liefst drie carrières in politiek, vakbondswezen, media en economie te kraken. Diezelfde Phara, ja, die noemde zich dit weekend onverbloemd een “bang wicht”. Ten aanhoren van honderdduizenden luisteraars. Allicht een fatale imagozet. Want macho’s ruiken snel bloed. Of wie weet, een bewuste career move. Want Phara is het beu om als sidekick van propagandaführer Siegfried op te draven. Ze lonkt nadrukkelijk naar Woestijnvis, waar haar een talkshow zou zijn beloofd. Zou zijn, want het bericht lekte uit via deze betrouwbare kwaliteitskrant. Hoeft niet erg te zijn voor de koppige meerwaardezoeker op Canvas. Phara buiten, haar dochter binnen, zou ik het nieuwe nethoofd van Canvas willen influisteren. Komaan, Poot, niet treuzelen, Phara’s dochter heeft ontegensprekelijk meerwaarde in huis. Laat dit wicht, bang of niet en desnoods in deze outfit, op Dewinter los en dat gat is zó uit de haag geknipt !

Waarbij we pardoes en ongevraagd op de schoot van Steve Stevaert zijn beland. We zullen vooral zijn one-liners missen die in de toekomst enkel nog tussen het bronsgroen eikenhout te beluisteren zullen zijn. Steve had echter nog een mooie uitsmijter voor niet-Limburgers in petto, in een politiek afscheidsinterview dat ie dit weekend aan De Standaard toestond. Een modale medeburger zou van zichzelf zeggen dat ie een lang geheugen heeft en dat enige rancune hem niet vreemd is. Bij Steve klinkt dat zó: “Als iemand tegen mijn gevel plast, duurt het lang voor het opdroogt.” Ik hoop van harte hetzelfde voor zijn verbale inspiratie.

Volgens een opiniepeiling van dezelfde krant is Jean-Luc Dehaene opnieuw de populairste politicus van het land. Faut le faire, als burgemeester van Vilvoorde. Toch waren ze dit weekend niet bepaald aan het feest, Jean-Luc en Cécile. Al erg genoeg dat de Fransen, zoals eerder in deze kolom voorspeld, zijn Europese grondwet verwierpen. Maar ergst van al: Club Brugge verloor zaterdagavond de bekerfinale ! Tegen de Ratten van ’t Kiel dan nog ! Een team dat dit seizoen ternauwernood aan de degradatie was ontsnapt maar dat de onklopbaar gewaande (en ergo arrogante) Bruggelingen genadeloos op een hoopje speelde. Hoe kan ik u, die volstrekt niet met voetbal vertrouwd bent, een idee geven van de krachtsverhoudingen tussen beide teams ? Vorige zaterdagavond waren mijn eega en ikzelf bij een goede Antwerpse (en tevens jarige) vriend aan de dis genood, samen met tal van andere gasten. Onder hen: een Italiaanse jongedame die maar niet kon vatten waarom de gastheer zich om de vijf minuten met een goedkoop excuus afzonderde om televisiegewijs poolshoogte van de tussenstand in Brussel te nemen. Pas na het eindsignaal, toen onze Antwerpse gastheer in zijn zegeroes nog enkele champagneflessen ontkurkte (en in the process enkele glazen deed sneuvelen), had ik het haar eindelijk aanschouwelijk gemaakt: het noodlijdende AC Siena heeft zopas de beker veroverd tegen AC Milan. Of liever, om kleurengewijs de nagel helemaal op de kop te slaan: de krasselende violas van Fiorentina hebben de beker voor de neus van Inter Milan weggekaapt. Bij de Italiaanse jongedame groeide plots een ontzaglijk respect voor Germinal Beerschot.

Toch blijft het vreemd dat een stad zoals Antwerpen maar geen topclub op de rails krijgt. Brugge is een uit de kluiten gewassen boerendorp, maar FC Brugge is in héél Europa een begrip. En Liverpool telt amper 50.000 inwoners méér dan Antwerpen, maar de Reds wonnen vorige week wél de Champagne League, na een adembenemende eindstrijd. Wie zorgt eindelijk voor de déclic, daar in de Scheldestad ?

Ik alvast niet, want mijn hart klopt voor Anderlecht. Blame it on Jan Mulder !