Frès fies !

Gisterennamiddag, de proef op de som genomen in een uitgelezen gezelschap van jong en oud. “Wie heeft er naar Eurosong gekeken ?” Niemand. Personne. Nadie. Laat die Vermeulen voortaan maar thuisblijven, de klad zit er danig in. Dat was vroeger wel anders, in de glorietijd van Séverine en Abba. In heel België, een TV-hoogdag met vooral véél chips. En, looking back: wat had die Agnetha toch een lekkere bips !

Qua poten en oren was de Griekse winnares van zaterdag ook best voorzien. En die dansers: wervelende adonissen ! Maar waarom zong dat kind niet in het Grieks, melodisch één van de mooiste Europese talen ? Toch geen toeval dat uitgerekend twee Griekse dichters (Elytis en Seferis) de Nobelprijs Literatuur hebben binnengehaald... Niettemin: blijven proberen, Hugo !

Helena Paparizou, zo heet het sympathieke spring-in-‘t-veld, koos helaas voor krakkemikkig geschreven en allicht schabouwelijk geprononceerd Engels. Enkele verbluffende citaten:

You're delicious, so capricious, if I find out you don’t want me, I'll be vicious.
You're addiction, my conviction, you're my passion, my relief, my crucifixion.

Met véél dank aan de Oxford Rhyming Dictionary. Ik heb dit vocale meesterwerk nog niet mogen aanhoren, maar nu al heb ik het vaste voornemen opgevat om deze onvergeeflijke culturele leemte snel op te vullen. Want ik ben vooral benieuwd hoe hupse Helena de gevaarlijke klippen delicious, vicious, addiction, passion en conviction heeft gerond. In het Nieuw-Grieks bestaat de sj-klank immers niet. Wanneer u volgende zomer langs de Griekse waterkant struint en iemand u de woorden frès fies toebrult, niet weghollen of beledigd reageren. Die brave borst wil u gewoon met vers gevangen vis verleiden.

Dat de Belgen er op Eurosong wéér niks van bakten, doet er eigenlijk niet toe. “We” wonnen immers het belangrijkste concours van het weekend (en in cinemaland ongetwijfeld de hoogste artistieke prijs): de Gouden Palm in Cannes. Bravo, Luc & Jean-Pierre !