Luie Walen

Ik beken. Ik ben een BV. Geen bekende maar een bevoorrechte Vlaming. Woon op een zucht van Brussel. Een unieke en bruisende stad. De enige wereldstad in de Lage Landen (sorry A’pen en A’dam). La capitale du surréel, zo treffend bezongen door Jaune Toujours. En onmiddellijk ten zuiden van mijn optrekje wenkt de taalgrens. Eens die overschreden, waan je je in het buitenland. Niets refereert er nog aan Vlaanderen. Precies daarom ben ik een overtuigde Belg, wars van welk separatisme ook. Een buitenland in eigen land, dat horen we dood te knuffelen.

Walloon-bashing is dan ook niet aan mij besteed. Transfers van Vlaanderen naar Wallonië ? So what ? In Frankrijk, Spanje en Duitsland springen rijkere regio’s armlastige gebieden ook bij. Idem dito binnen de Europese Unie. Sleutelwoord: solidariteit. Die flauwe stunt van de Nieuwe Vlaamse Alliantie (N-VA), die vorige lente met twaalf vrachtwagens nepgeld naar Strépy toog, vond ik dan ook uitermate ongepast en hoogst beledigend voor onze Waalse broeders & zusters. Structurele werkloosheid kunnen ook zij niet verhelpen. En wat wanneer dat structurele spook straks door Limburg waart, ondanks Steve Stevaert ? Knippen wij dan ook onze solidariteitsbanden met Limburg door ? Deze en vele andere vragen werden deze week opgeworpen in Télémoustique, het Franstalige zusterblad van Humo dat qua kwaliteit en diepgang helaas niet aan het gewezen lijfblad van Guy Mortier kan tippen. Niettemin: food for thought. Kopen, dat magazine !

Wat ik ergens grappig vind, en wat blijkbaar nog niemand heeft opgemerkt: al die Walenvreters aan Vlaamse kant luisteren naar oervlaamse namen zoals Anciaux, Bourgeois, Borginon, Leterme & tutti quanti. In het vijandige kamp treffen (troffen) we aan: Cools, Spitaels, Onkelinx en Van Cauwenberghe. Komaan zeg, even serieus. Anno 2005 hebben we samen wel andere katten te geselen.