United we stand

Opvallende en ook wel opbeurende vaststelling: de nuchtere, flegmatische en haast stoïcijnse manier waarop de Londenaren de bomaanslagen incasseerden. Géén hysterie of heksenjachten, zoals in Nederland na de moord op Theo Van Gogh. Ook géén oververhitte media of provocerende sneren van politici richting moslims. Veeleer pleidooien voor kalmte, sereniteit, verdraagzaamheid en eenheid. De stormvloed aan reacties op de BBC-website was niet alleen ontroerend maar ook volkomen vrij van racistische oprispingen. Of Auntie Beeb al dan niet de censuurschaar hanteerde, doet er niet toe. Het is de brede onderstroom die telt. Uit de ingezonden stukken bij Het Laatste Nieuws, daarentegen, spreekt doorgaans alleen de onderbuik. En dat daar kwalijke gassen huizen, is bekend. Je mag van de Britten zeggen wat je wil: egocentrisch, anti-Europees, blind Atlantisch en bedroevend slecht in keuken en bed. Maar wanneer het erop aan komt, geldt er slechts één motto in Albion: united we stand ! Over huidskleur of religie wordt er dan niet meer geleuterd. De Britten staan dichter bij de multiculturele samenleving dan ze zelf beseffen.