Zomerslaap

Want alleen in comateuze toestand doorsta je zo'n snertzomer. De zucht naar het zuiden is unheimlich groot, maar vooralsnog blijft het ploeteren in dit verzopen kikkerland. Voor september heb ik wel het vizier gericht op Kreta of een ander Grieks eiland dat nog niet is afgefikt. Santorini is mijn natte droom, al zal dat het bluswerk ter plaatse niet echt vooruithelpen...

Na twee maanden akelige blogstilte borrelt mijn hoofd trouwens van ideeën voor nieuwe posts, want intussen bovenmatig veel gezien, gelezen en ergernis opgespaard. En naast mijn computer, een tweede digitale maîtresse op de schoot genomen: een SLR, oftewel Single Lens Reflex, waarmee zich een nieuwe dimensie van fotografie aan me heeft geopenbaard. Klinkt nogal lyrisch, maar ik kan het ook niet helpen, met al die toeters en bellen op mijn blitse camera. Mijn eega en dochter zijn intussen formeel: voor paps wenkt de midlifecrisis.

Hadden ze me dan liever clichématig op een motor zien wegscheuren, de einder en een wisse dood tegemoet? I hardly think so. En intussen genieten ze mooi mee van die fraaie plaatjes van niet minder fraaie plaatsjes. Zoals dit mariene stilleven uit Wissant, een onooglijk dorpje aan de Franse côte d'Opale, niet eens zo gek ver van die zestig kilometer wanstaltigheid die de Belgische kust vulgair tentoon spreidt.

Geniet alvast nog van augustus, waar u zich ook moge bevinden!