Raindance

Gisteren moest ik, om professionele redenen, Duitslandwaarts. Het kan niet elke dag feest zijn. En behoorlijk ver, bovendien: jenseits von Enschede. Naar een plek waar ze ondergrondse zoutgroeven met aardgas vullen. Vraag me niet waarom, het zou me te ver voeren, maar neem het van me aan: redelijk indrukwekkend.

Ook op weerkundig vlak is het een opmerkelijke reis geworden.

Heen. Brussel: zonnig ochtendgloren. Antwerpen: slagregen. Breda: stortvloed. Den Bosch: oude wijven. Nijmegen: autoweg nauwelijks nog te onderscheiden van Maas. Arnhem: knetterend onweer. Apeldoorn: wateroverlast (de telefoon stond er roodgloeiend). Enschede: pijpenstelen (let op de tussen-n, verplicht sinds 1 augustus 2006). Duitse grens: niet kunnen waarnemen. Vermoedelijk weggespoeld.

Terug: Nederlandse grens: weggespoeld. Enschede: terminaal zompige aanblik. Apeldoorn: colonnes vrachtwagens met zandzakjes gekruist. Arnhem: van de buitenwereld afgesloten. Nijmegen: door de Maas verzwolgen. Eindhoven: in opperste staat van alarm. Turnhout: kniediep. Antwerpse Ring: wildwaterbaan. Mechelen: motregen. Brussel: zonnig. Niet één plas te bespeuren. Bij thuiskomst bleek dat mijn jongste zoontje was gaan zwemmen. In een openluchtbad. Aarrghh !

Hangt de mooiweergrens voor één keer pal boven mijn huis, moet ik zo nodig naar Duitsland. Donnerwetter !

Net goed dat ze die wereldbeker niet hebben gewonnen. Druiloren.

(Afgebeeld schilderij: Rainstorm off the Coast at Brighton - John Constable - ca 1824-1828)