Demagogisch zwijgen

Allochtoon pleegt roofmoord op tiener in hartje Brussel, onder de ogen van tientallen omstanders. Allochtoon en kompaan weten te ontkomen, maar niet aan het spiedende oog van enkele camera’s. Hun tronies zijn intussen wereldberoemd in België, dus ook bij lieden met wie ze dagelijks verkeren. Ze blijven vooralsnog spoorloos. Dat ze worden beschermd, mag geredelijk worden aangenomen.

Dat was, in een notendop, het nieuws dat dit landje nu al tien dagen in beroering houdt. Vandaag nog hielden tachtigduizend mensen, onder wie vele allochtonen, een stille optocht in Brussel. Uit eerbetoon voor de zinloos gestorven Joe Van Holsbeeck, maar ook uit protest tegen het gratuite straatgeweld dat – laten we wel wezen – in Brussel of Antwerpen nog best meevalt. Al zou ik dit nooit in het bijzijn van Joe’s ouders durven te poneren, uit diep respect voor hun bodemloos verdriet. Het had tenslotte ook mijn zoon of dochter kunnen zijn. Die plegen ook wel eens in Brussel-Centraal rond te hangen, achteloos pronkend met een MP3-spelertje.

Toch siert het België, zoveel medeleven en betrokkenheid. In de Verenigde Staten van Onverschilligheid zou dit nieuwsfeit ongetwijfeld een stille dood op een achterafpagina zijn gestorven. Als het al de kolommen zou halen. In Nederland zou het misschien aanleiding tot straatrelletjes en hier en daar een brandende moskee hebben gegeven. In Frankrijk zou Sarkozy prompt de staat van beleg hebben uitgeroepen. Maar hier kabbelt het medeleven rustig voort en krijgen ook de allochtonen een plaatsje in het rouwproces toebedeeld, terwijl de politici zedig op de achtergrond blijven.

Op één exemplaar na. Ons aller brulboei kon het weer niet laten om politiek garen uit dit treurige gebeuren te spinnen. Op zijn persoonlijke website rakelt deze rakker – intussen nóg verder naar rechts afgedwaald dan het Vlaams Belang en de NSDAP samen – het latent sluimerende racisme in Vlaanderen nog maar eens ongenadig op. Citaat, en de kromtaal krijgt u er gratis bovenop: “In werkelijkheid ligt de schuld alleen bij de laffe roofmoordenaars zelf. Crapuul, tuig van de richel dat het niveau van kutallochtoon al lang overstegen is. Het gevolg van een steeds driester wordende spiraal van geweld dat gedoogd wordt door de cultus van de multiculturele slachtoffercultuur.” Iets verderop in zijn betoog hekelt Jean-Marie zelfs het feit dat de post in Brussel méér allochtonen dan Vlamingen aanwerft. Moron. Er wonen nu eenmaal meer allochtonen dan Vlamingen in Brussel, en Tante Post heeft al vaker haar beklag gedaan over het feit dat de gemiddelde slaapdorpvlaam er niet voor te vinden is om brieven in dat akelig grote Brussel rond te dragen. Gratuit kankeren, dat is Jean-Marie ten voeten uit, maar dit actieve rekruteringsbeleid ten voordele van kansarme allochtonen toejuichen, ho maar !

Jean-Marie Dedecker, en dat is geen geheim, behoort tot het slag lieden dat graag ongestoord en ongestraft over nachtelijke snelwegen scheurt. Snelheidsboetes zijn hen een doorn in het oog, en in Jean-Marie hebben ze hun politieke pleitbezorger gevonden. Uitgerekend gisterennacht, enkele uren voor de stille optocht in Brussel, ramde een terreinwagen (of SUV, zo u wil) een kleine auto ter hoogte van het idyllische West-Vlaamse plaatsje Harelbeke, pal in de electorale achtertuin van Dedecker. Één jongeman was op slag dood, een andere blijft allicht verminkt voor het leven. De chauffeur van het logge onding (géén allochtoon) bleek achteraf dronken van de ene naar de andere rijstrook te hebben gezwalpt, tegen een snelheid van 160 km per uur. Zijn auto was bovendien niet eens ingeschreven. De man pleegde vluchtmisdrijf, kon echter snel worden ingerekend maar werd na verhoor weer vrijgelaten. Na het uitvoeren van een dodelijke hit & run met een illegaal wapen van 2 ton staal. Een nogal demagogische vergelijking, zal u opwerpen. Ik kaats de bal terug: doodslag in het verkeer is een jammerlijk maar sociaal gedoogd fenomeen waaraan Dedecker en consorten geen woorden vuil zullen maken. Uit vrees voor een electorale afstraffing door hun protserige en zelfgenoegzame achterban. Dat noem ik pas demagogisch zwijgen.